Glucose-Ascorbate-Antagonism (GAA) theory

Στη δεκαετία του 1970, ο Δρ John Ely ανακάλυψε τη θεωρία του ανταγωνισμού της γλυκόζης-ασκορβικού- (GAA). Η γλυκόζη και η βιταμίνη C (ασκορβικό) έχουν πολύ παρόμοια χημική σύνθεση. 

Αυτή η θεωρία προτείνει ότι τα αυξημένα επίπεδα γλυκόζης ανταγωνίζονται και περιορίζουν αποτελεσματικά τη βιταμίνη C από την είσοδο της  στα κύτταρα. Τόσο η γλυκόζη όσο και η βιταμίνη C εξαρτώνται από την παγκρεατική ορμόνη ινσουλίνη και τα αποτελέσματα σηματοδότησής της, για να εισέλθουν στα κύτταρα [1].

Υπάρχει ένας σημαντικός υποδοχέας που ονομάζεται υποδοχέας Glut-1 που ενεργοποιείται σε απόκριση της ινσουλίνης για να επιτρέψει, τόσο στη γλυκόζη, όσο και στη βιταμίνη C να εισέλθουν στο κύτταρο.  

Ωστόσο, η γλυκόζη έχει μεγαλύτερη συγγένεια με τον υποδοχέα ινσουλίνης. Αυτό σημαίνει ότι όσο μεγαλύτερη είναι η περιεκτικότητα του κυκλοφορούντος σακχάρου στο αίμα τόσο λιγότερη βιταμίνη C θα εισέλθει στο κύτταρο [2].

Η καθημερινή κατανάλωση 1000 mg συμπληρωματικής βιταμίνης C μπορεί να είναι ευεργετική για τη μείωση της γλυκόζης και των λιπιδίων στο αίμα σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, μειώνοντας έτσι τον  κίνδυνο επιπλοκών [3].